De echtgenoot heeft een wettelijk erfrecht en is sterk beschermd door wettelijke reserves. De wet bepaalt wat een echtgenoot erft en zelfs wat hij/zij minimaal moet krijgen uit de erfenis ook al is er een andersluidend testament opgesteld.
Enkel bij een echtscheiding (zie ons afzonderlijke artikel Scheiden en erfenis) of bij een feitelijke scheiding kan je de langstlevende echtgenoot echt onterven en hiervoor gelden strikte regels en voorwaarden die allen vervuld moeten zijn:
Eerst en vooral moet je een testament opstellen om jouw man of vrouw te onterven. Zonder testament krijgt de langstlevende immers vruchtgebruik op alles, ook al leefde je feitelijk gescheiden. Klik voor een concreet voorbeeld van een erfenis bij feitelijke scheiding.
Een testament alleen is niet voldoende om aan jouw echtgenoot de wettelijke reserve te ontnemen (minimum vruchtgebruik op de gezinswoning en huisraad erin). Jullie moeten ook effectief al enige tijd uit elkaar zijn. Meer bepaald moet je al zes maanden of langer gescheiden wonen (en uiteraard niet meer gaan samenwonen nadien). Je kan man of vrouw dus niet onterven zolang je nog samenwoont, ook al is de liefde al lang bekoeld…
De derde en laatste voorwaarde om de langstlevende echtgenoot te onterven is de opstart van een gerechtelijke procedure tot afzonderlijke woonst. Hierbij vraag je via een advocaat aan de rechter om toestemming om niet langer samen te moeten wonen met de andere helft van jouw trouwboek (één van de verplichtingen van het huwelijk). Zo toon je officieel dat het menens is.
Het is voldoende dat de procedure begonnen werd. Er hoeft geen (positief) vonnis te zijn op het moment dat je overlijdt. Zelfs indien je tijdens de procedure sterft of de rechter jou géén toestemming zou geven om afzonderlijk te wonen, dan nog is aan de derde voorwaarde voor het onterven van een echtgenoot voldaan.
Via volgende link kan je de beste advocaat voor familierecht zoals feitelijke scheiding en echtscheiding vinden. Je kan ook de beste advocaat vinden via onze gratis tool.